Υπάρχει η δυνατότητα να ασχολείται κανείς, με το ίδιο πάθος, με την ανακάλυψη και στη συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης –μακαρόνια, ρύζι, φακές, γάλα, φάρμακα– και ταυτόχρονα, με την ίδια ένταση, να τον απασχολούν ζητήματα ηθικής και δημοκρατίας; Υπάρχει η δυνατότητα να μην σε καταπιεί η ανάγκη, που καθημερινά δείχνει τα δόντια της; Υπάρχει η δυνατότητα, ο χρόνος και η διάθεση για τον συνεχή αναστοχασμό του ρόλου του αλληλέγγυου;