Συγκλονισμένοι και εξοργισμένοι είμαστε όλοι θεατές στο μαζικό έγκλημα που λαμβάνει χώρα στη μεσόγειο. Εκατοντάδες χιλιάδες κυνηγημένοι άνθρωποι από την φτώχεια, τους πολέμους, τις δικτατορίες και το θρησκευτικό φανατισμό προσπαθούν να σωθούν καταλήγοντας στα χέρια δουλεμπόρων, στο βυθό της μεσογείου και στα αφιλόξενα κάτεργα ή πεζοδρόμια μιας Ευρώπης που όλο και περισσότερο υψώνει τείχη μοιάζοντας μια απέραντη στρατοκρατούμενη σιδερόφραχτη ήπειρος. Από τη μέσα πλευρά των συρματοπλεγμάτων τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρόδινα. Φτώχεια, ανεργία, εκμετάλλευση, αδικία προσφέρονται απλόχερα, ενώ ο πλούτος γίνεται πλουσιότερος.

Το τέλος όμως της ιστορίας αργεί ακόμα να φανεί. Ακόμα και στα πιο ξερά εδάφη, οι λέξεις αλληλεγγύη, αγώνας, ελπίδα μπορούν να ριζώσουν και να απλώσουν κλαδιά. Όσο τις χρησιμοποιούμε, τόσο μεγαλώνουν.

Στις 27 και 28 Ιουνίου, πραγματοποιείται στα Χανιά το 10ο Αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Κλείνει μια δεκαετία και αποδεικνύει πως η πολιτική συζήτηση, η συνεύρεση, η αυτοοργάνωση, η τέχνη, η δημιουργία, η φαντασία, η αλληλεγγύη, ο αγώνας και η ελπίδα κατέχουν κεντρική θέση στη ζωή αυτού του τόπου προβάλλοντας στο τώρα κομμάτια της ουτοπίας του μέλλοντος.

Η οργανωτική συνέλευση του φεστιβάλ πραγματοποιείται κάθε Τετάρτη στις 21.00 στο χώρο του κοινωνικού στεκιού/στεκιού μεταναστών και είναι ανοιχτή σε συμμετοχές, ιδέες, προτάσεις.