«...γι αυτό και μέσα σε κάθε ζωή υπάρχει πάντα κάτι πιo βαθύ απ' τον εαυτό της - η ζωή των άλλων»

Γράφει ο ποιητής μας Τάσος Λειβαδίτης. 

Εμείς αυτό το συναισθανθήκαμε, όταν πριν τρία χρόνια αποφασίσαμε να αντισταθούμε στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων και να κάνουμε πράξη την αλληλεγγύη, για όλους όσους βρέθηκαν στο περιθώριο της ζωής, μη έχοντας το στοιχειώδες ανθρώπινο και κοινωνικό δικαίωμα της πρόσβασης στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Πάνω από 1.500 συμπολίτες μας μη έχοντας την οικονομική δυνατότητα και στερούμενοι της πρόσβασης στο σύστημα υγείας , κατέφυγαν στο κοινωνικό ιατρείο Αν μιλήσουμε για φόβους, έχουμε και εμείς να καταθέσουμε τους δικούς μας. 

Φορτωθήκαμε εμείς και τα παιδιά μας ένα θεόρατο χρέος για να σωθούν οι τράπεζες, πληρώνουμε αμέτρητους φόρους, εκατομμύρια άνεργοι ζουν από τον μισθό (ότι απέμεινε) και από τις συντάξεις των γονιών τους, άνθρωποι πετάχτηκαν στο περιθώριο χωρίς φάρμακα, περίθαλψη, τροφή και ρεύμα, χιλιάδες νέοι μετανάστευσαν. Με αυτούς τους φόβους ζούμε πέντε χρόνια τώρα και τους αντιπαλεύουμε με όσες δυνάμεις διαθέτουμε.

Φοβόμαστε ακόμη πως αν επικρατήσει το «ναι» σε αυτό το δημοψήφισμα, τότε η αντεπίθεση τους θα είναι αμείλικτη και απέναντι στα κοινωνικά αγαθά και σε όλα τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αλληλεγγύης. 

Δεν είναι και μεγάλη η απόσταση, των μνημονιακών δυνάμεων και της τρόικας που ζητά περικοπή κατά 900 εκατ. € (0,5% του ΑΕΠ) των δαπανών για την κοινωνική πρόνοια,  από την υπουργό Υγείας της Λιθουανίας, που πρόσφατα υποστήριξε την ευθανασία «.. ως μία χρήσιμη εναλλακτική για όσους δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και πάσχουν από βαριές ασθένειες». 

Όμως εμείς δεν θα επενδύσουμε στο φόβο. Γιατί χρόνια τώρα τον αντιπαλεύουμε και προσπαθούμε να σταθούμε όρθιοι. Ξέρουμε πως ότι κερδίσαμε, το κερδίσαμε με τις αντιστάσεις μας, με τα ΟΧΙ που λέμε. Κυρίως με τις πράξεις μας. Με δίκτυα αλληλεγγύης που στήθηκαν σε όλη την Ελλάδα, για την διατήρηση της ανθρωπιάς μας, για την κοινωνική  συνοχή, για την επαναθεμελίωση σχέσεων που ξαναχτίζουν συλλογικότητα και αντιστρατεύονται στην πράξη τον ατομικισμό, τις διακρίσεις  και την εκμετάλλευση.

Αλληλεγγύη: λέξη άγνωστη, σε όλους αυτούς που μαζεύονται στις πλατείες, με πλακάτ που γράφουν πως αγαπάνε τον Γιούνγκερ, μα πιο πολύ τα πορτοφόλια τους. Εμείς ως κοινωνικό ιατρείο – φαρμακείο Λάρισας, θα ξαναπούμε άλλη μια φορά (όπως και στη διακήρυξη μας) πως το συλλογικό συμφέρον είναι δυνατότερο από το ατομικό και πως υπάρχουν πράγματα που δεν πωλούνται στο εμπόριο ούτε αγοράζονται στα χρηματιστήρια.

Γι’ αυτό στις 5 Ιουλίου θα πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ.

Όχι στους εκβιασμούς – Όχι σε νέα μνημόνια

Τα κοινωνικά αγαθά δεν διαπραγματεύονται 

Συμμετέχουμε στην συγκέντρωση του ΟΧΙ , σήμερα Πέμπτη 2/7, στις 7.30μμ στην Κεντρική Πλατεία